Filmy masturbacja, taniec, nastolatek

American Pie to zwariowana komedia o wkraczaniu w dorosłość. Grupa przyjaciół zdenerwowanych faktem, że nie mogą się pozbyć znienawidzonego dziewictwa, postanawia podjąć zdecydowane kroki. Jednak, aby zamknąć niechlubny dziewiczy rozdział w swoim życiu trzeba się nieźle namęczyć : zaliczyć parę trudnych lekcji miłości i seksu, doświadczyć poniżenia i rozczarowania i ćwiczyć cierpliwość.

Życiem Julia (Gael García Bernal) i Tenocha (Diego Luna), jak wszystkich siedemnastolatków, rządzą hormony, przyjaźń i pragnienie osiągnięcia dorosłości. Pewnego świątecznego popołudnia poznają piękną, 28-letnią Hiszpankę, Luisę (Maribel Verdú), którą kokietują z klasą i wdziękiem typowymi dla młodzieży w ich wieku. W żartach zapraszają ją w podróż na wyimaginowaną plażę, zwaną Boca del Cielo (Usta Niebios). Luisa grzecznie ich ignoruje, potem rozchodzą się każde w swoją stronę i wydaje się, że cała sprawa odchodzi w niepamięć. Jednakże Luisa dostaje bardzo złe wiadomości. W obliczu potrzeby zmian w swoim życiu, odnajduje chłopców i przyjmuje ich zaproszenie. Cała trójka wyrusza w podróż, która zmieni na zawsze ich życie, prowokując konflikt pomiędzy niewinnością, seksualnością a przyjaźnią.

Dwunastoletni Renato jest zakochany w Malènie. Kiedy jednak zazdrośni sąsiedzi zaczynają o niej plotkować, Renato musi oddzielić prawdę od kłamstw.

Od śmierci swojej matki, 18-letni Jesús (Nicolás Durán) mieszka ze swoim często nieobecnym ojcem w małym mieszkaniu w centrum Santiago. Tańczy w zespole, przy koreańskiej gwieździe muzyki pop. Nie idzie do szkoły, bo woli spędzić wieczór z grupą przyjaciół. Nadchodzi noc, ale wszystko idzie nie tak. Dostaje okropną wiadomość. Jego ojciec stara się go chronić, ale ciężar tajemnicy jest zbyt ciężki.

Dwóch najlepszych kumpli planuje zakup alkoholu na imprezę, licząc na to, że zwiększy to ich szanse u dziewczyn. Po drodze jednak ładują się w całą masę tarapatów.

Błyskotliwa i jednocześnie przenikliwa opowieść o wielodzietnej rodzinie, w której jeden z synów odkrywa swe homoseksualne skłonności. Nie homoseksualizm jest tu jednak najważnieszy, to tylko punkt wyjścia do refleksji o tym, jaką drogą przez mękę potrafi być dorastanie jednostki nadwrażliwej i o tym, że tzw. normalna rodzina w tym bolesnym procesie wcale nie pomaga.

Mike Waters (River Phoenix) cierpi na narkolepsję, co utrudnia mu życie. Nie ma pieniędzy, domu, ani środków do życia, dlatego też aby przetrwać trudni się prostytucją. W wieku dziecięcym był wychowywany przez matkę, która pewnego dnia po prostu zniknęła. Od tamtego momentu pragnie ją odnaleźć. Wraz ze swoim przyjacielem Scottem Favorem (Keanu Reeves) wyruszają w podróż, która kończy się we Włoszech. Tam Scott zakochuje się w ubogiej, pięknej dziewczynie.

Jest rok 1975. Göran i jego przyjaciele decydują się na eksperyment - postanawiają żyć razem pod jednym dachem. Dni upływają im na medytacji, rozmowach, piciu wina i uprawianiu wolnej miłości. Pewnego dnia do komuny przybywa siostra Görana. Zmęczona swoim małżeństwem, chce ułożyć sobie życie od nowa. Jednak życie w komunie, ze swobodnym stosunkiem do seksu, palenia trawki, jest bardzo różne od tego, do jakiego przywykła. Jej niespodziewane pojawienie się, powoduje zamęt wśród mieszkańców wspólnoty, odsłaniając ich skrywane dotąd fantazje i pragnienia.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.